+ Rudi DE CEUSTER

21 DEC 2012

Praten over Rudi, is als een foto maken van een fotograaf.

Je interpreteert gegevens om te komen tot een foto die de realiteit of jouw werkelijkheid benadert.

Als goed journalist kende hij blijkbaar een versje van Rudyard KIPLING.

I keep six honest serving men

(They thought me all I knew)

Their names are WHAT and WHY and WHEN

And HOW and WHERE and WHO

Discreet verdween hij naar zijn schoudertas. Daar kwam dan een camera uit (met aparte flash) en met een klassiek oog door een venstertje. En hij begon, met respect,  te fotograferen.

Toch was je op je gemak, hij hinderde niemand. Zijn beeld had respect voor je.

Tweede bedrijf, een andere camera, zijn gesofisticeede analoge Hasselblad-uitrusting of één van zijn oude Rolleiflexen.

Een vierkant beeld, dat hij wellicht kon omtoveren tot een portret of landschap,  alleen in zijn donkere kamer.

Niets digitaal, met klassieke filmrolletjes die hij zelf ontwikkelde.

De tweede camera hing rond zijn nek en hing eerst op de buik. Waarschijnlijk om een buikgevoel te krijgen.

Dan ging de camera voorzichtig naar omhoog en werd in het vierlant venster de gewenste scherpte ingesteld. Dit gaf hem een beeld van zijn omgeving zoals hij die aanvoelde en wou vastleggen.

In zijn donkere kamer genoot hij ongetwijfeld van de momenten dat het beeld zichtbaar werd en dat hij opnieuw de sfeer voelde van wat hij had ervaren.

Rudi was een, per definitie, onafhankelijk individu en journalist, die zijn objectieve mening kordaat verdedigde.

Ik ontmoette Rudi voor het eerste in 1961, als student “Vertaler-Tolk”  bij het opstarten van deze studierichting in Antwerpen.

De door hem mee opgerichte studentenclub “Translatio” was, door het grote aantal studentinnen, vrij zacht van zeden.

Nochtans het studentenlied van Translatio, is ook niet erg geschikt om op plechtigheden voorgelezen te worden.

Ik beperk mij tot die ene concrete zin: “We study stylistics, and a lot of linguistics”

Rudi was Praeses van Translatio van 1963 tot 1965. Mede door zijn inzet werd de faculteitskring “Translatio” een bindpunt voor studenten en professoren. Het gaf een bijkomende kwaliteit aan de nieuwe studierichting.

Later ontmoette ik Rudi in de Jonge Economische Kamer waarvan hij eveneens voorzitter werd van 1975 tot 1976.

Hij lag toen aan de origine van de verbroedering met de Jonge Kamer in Tunis. Daarin vond hij een aantal studenten terug die in de jaren zestig via graduaat, een economische opleiding kregen in Antwerpen. Zijn eerste inbreng in een internationale omgeving.

Hij werd later verdiend JCI Senator, en werd voor de eerste keer “Elder Statesman”.

In 1982 werd Rudi Voorzitter van de JCI Belgium Senate. Een jaar met initiatieven, ontmoetingen en ondersteuning van de werking van JCI Belgium.

Als journalist schreef hij scherpe analyses over de opleiding van Vlaamse journalisten, de politieke beïnvloeding en censuur van de pers.

Rudi kon, vanuit een sterk rechtvaardigheidsgevoel, met een scherpe pen schrijven. In 2004 pleegde hij een artikel: “Is de vrije pers nog vrij?”. Velen van ons zullen hun antwoord hierop wel kennen. De totale cultuurwijziging bij een traditionele Antwerpse krant, na overname, lag hem zwaar op de maag.

Een als het op de maag lag, dan moest het van het hart.

In discussies testte hij je uit, om na een vrij lange stilte, plots een statement te maken, er bij zeggende: “Vinde gij da na oek nie?” Je uitnodiging om verder in discussie te gaan.

Rudi,  jij was steeds jezelf, vaak gezond verontwaardigd over een gebrek aan ernst, kunde, motivatie, eerlijkheid en ethiek, en waarvoor je geen enkel begrip kon opbrengen.

In je beroepsleven heb je bewezen een manager te zijn. We hopen dat de kansen die je in JCI hebt genomen hiertoe konden bijdragen.

Het succesvol opstarten van de activiteien van BusinessWire in Europa, in een bedijf met amerikaanse cultuur en in een multicultureel Europa is hiervan het beste bewijs.

Je inbreng in de maatschappij op sociaal vlak, politiek vlak, internationaal vlak werd steeds gewaardeerd. Hoeveel debatten heb je ook niet geleid?

In BusinessWire noemde ze je ook “the Elder Statesman”. Precies diezelfde titel die je vele jaren voordien reeds had verdiend als Senator van JCI. Het zegt veel over de waardering die je inbreng kreeg.

Maar vooral met een sterke waardering en bewondering voor wat je betekend hebt en vaak met grote overtuiging hardnekkig verdedigde.

En erkend worden voor wat je deed

Is bewonderd worden voor wie je was

Is dat geen prachtige bijdrage van een leven?

Rudi, vinde gai da na oek nie?

Gerrit LOVINK